Ο μονος λογος που σου γραφω ειναι επειδη ολα οσα θελω να σου πω δεν θα μπορεσω ποτε να στα πω απο κοντα, αλλα πρεπει. Πρεπει να καταλαβεις πώς μ' εχεις κανει να νιωθω. Ο μονος λογος που δεν μπορω να στα πω ειναι επειδη φοβαμαι. Φοβαμαι μην φυγεις.Οχι πως τωρα εισαι εδω αλλα τουλαχιστον εχω κατι απο σενα, εστω και κατι λιγο. Για μενα αυτο το λιγο ειναι πολυ. Ξερω οτι ηρθα στη ζωη σου σε πολυ λαθος στιγμη. Ξερω οτι μια μερα θα φυγεις γιατι εγω για σενα δεν ειμαι τιποτα. Απο σποντα ειμαι στη ζωη σου. Επειδη εγω παντα προσπαθω ενω εσυ απλα δεν εχεις καπου καλυτερα να πας. Δεν γινεται ομως να φοβαμαι αλλο. Να φοβαμαι να σου μιλησω ή να σε παρω ενα τηλεφωνο επειδη εσυ θα πιεστεις ή θα νομιζεις οτι την βλεπω περιεργα, οπως λες. Κ ποιο ειναι αυτο το περιεργο? Κ τι πρεπει να γινει πια για να δεχτεις οτι κατι το βλεπω φυσιολογικα? Φοβαμαι να σου γυρισω την πλατη επειδη ξερω οτι θα φυγεις. Βαρεθηκα να μη χτυπαει το τηλεφωνο οταν σε εχω αναγκη κ οταν εχεις νευρα να στελνεις τα μυνηματα πεντε πεντε και να με βριζεις. Βαρεθηκα μονο εγω να σε ζηταω, μονο εγω να σ' εχω αναγκη. Σου δινω χωρο κ χρονο προκειμενου να ερθεις σε μενα οταν κ επειδη το θες εσυ. Αλλα μου λες οτι σου λειπω αλλα δεν θες ή δεν πρεπει να μου το πεις. Κ εγω παλι τρεχω πισω σου. Και οχι δεν μπορω να το παιξω ανετη γιατι αυτο θα ειναι απλα υποκρισια. Κ πως να χαλαρωσω εγω απο την στιγμη που εσυ ο ιδιος ενα απλο μηνυμα ή ενα τηλεφωνο το κανεις να ειναι τοσο μεγαλο θεμα.
Ξερεις ότι για μενα ειναι κατορθωμα που καταφερα να σε κρατησω για 3 μηνες? Τοσος λιγος καιρος κι ομως για μενα ειναι κατορθωμα! Και μπροστα μου εμποδια. Παντα εμποδια. Εμποδια που τα δημιουργεις εσυ ή αφηνεις αλλους να μας τα δημιουργουν. Εγω όμως δεν ειμαι διατεθειμενη να αφησω τιποτα κ κανεναν να μπει αναμεσα μας. Κι εσυ μονιμως μου βαζεις στοπ. Ενα τεραστιο στοπ. Και δεν ξερω τον λογο. Να μου πεις οτι δεν περνας καλα μαζι μου, οτι δεν σ'΄αρεσει οταν εισαι μαζι μου ή κατι συγκεκριμενο, να το δεχτω.Αλλα εσυ μου μιλας γενικα για συγκυριες παραξενες. Σε βλεπω να δενεσαι, να προχωρας κ μετα σε βλεπω να κανεις πισω. Μου δινεις ενα και παιρνεις πισω δεκα. Και δεν το μπορω αλλο αυτο. Οχι πως σε κατηγορω για κατι. Ισα ισα που εγω ειμαι λαθος.Τα ηξερα ολα αυτα απο την αρχη αλλα εκλεισα τα ματια κ μπηκα στον λαβυρινθο σου. Γιατι ηθελα κ θελω εσενα. Οπως και να 'σαι. Ειναι επιλογη μου. Εισαι επιλογη μου. Ξερω οτι αν στα ελεγα ολα αυτα θα μου ελεγες να φυγω. Δεν μπορω ομως. Το εζησα, το παλεψα και δεν μπορω. Δεν αντεχω παλι να προσπαθω να μη σε σκεφτομαι, να παλευω με το μυαλο μου, να θελω να σου μιλησω κ να μη βγαινει φωνη, να σε βλεπω κ να λυγιζουν τα ποδια μου κ να ειμαι απο δω κ απο κει προσπαθωντας να ξεχαστω, να προσπαθω να μη σε θυμαμαι κ καθε βραδυ να σκεφτομαι πως περασε αλλη μια χαμενη μερα χωρις εσενα κ πως περασε αλλο ενα βραδυ που δεν ηρθες. Και να προσποιουμαι οτι ειμαι μια χαρα. Δεν εχω αντοχες να το ξαναζησω αυτο. Γι' αυτο η λυση δεν να φυγω ή να φυγεις. Αν κ ξερω οτι μετα απο αυτο το γραμμα θα φυγεις....Παντα ετσι δεν γινεται? Εγω ομως θα ειμαι παλι εδω να σε περιμενω να ερθεις και να φερεις φως μεσ στο σκοταδι μου.Θα κραταω τον εαυτο μου για σενα. Μονο για σενα.
Και μη νομιζεις οτι με αυτο το γραμμα περιμενω να γινει το θαυμα. Απλα πρεπει να στα πω γιατι εχουν αρχισει να γινονται βαρος. Ξερεις οτι υπαρχουν φορες που εισαι ακριβως οπως σε θελω? Και μετα γινεσαι καποιος αλλος? Καποιος ξενος, καποιος που δεν τον ξερω, που δεν εχω μιλησει μαζι του, που δεν εχω κοιμηθει στα χερια του. Αυτο είναι που με χαλαει πιο πολυ σ' εσενα. Οτι αλλαζεις. Γρηγορα κ χωρις λογο. Ξερεις ποσο ανυποφορα ειναι τα βραδυα μου μακρια σου? Το μακρια ειναι παντα πολυ σχετικο. Εισαι διπλα μου κ ομως λειπεις. Αυτο ειναι το χειροτερο. Κ εγω εχω δει τον καλυτερο σου εαυτο και αν τον κρυβεις, ξερω οτι υπαρχει και μπορω να δεχτω τα παντα.Το μονο που θελω ειναι να μ' αφηνες να σ'αγαπησω με την ιδια ενταση που το νιωθω. Να μη φοβαμαι οτι η αγαπη μου σου κανει κακο ή σε κουραζει ή σε πνιγει. Μονο αυτο. Δεν το δικαιουμαι μετα απο ολα αυτα?
Το ξερω οτι εχει καταντησει βαρετο, αλλα σ' αγαπαω με μια αγαπη σχεδον ιερη. Για μενα εισαι απλα θησαυρος. Κατι ανεκτιμητο,δεν μπορω να σου εξηγησω το γιατι ή πως την εχω δει. Απλα το νιωθω. Μη νομιζεις οτι το 'χω νιωσει για πολλους ή θα το νιωσω με αλλους. Για μενα ειναι η πρωτη κ η τελευταια φορα. Δεν σηκωνω κουβεντα γι αυτο. Κανεις δεν ειναι σαν εσενα κ εγω με κανεναν δεν ειμαι οπως ειμαι μαζι σου. Ολος ο κοσμος μου αρχιζει απο σενα. Μαζι με σενα. Δεν μπορω να στο δωσω να το καταλαβεις με τα λογια. Δυστυχως. Και μην πιστεψεις οτι δεν εχω παρει, δεν εχω μαθει κ εγω απο σενα. Εμαθα, εζησα, πηρα παρα παρα παρα πολλα.
Θελω πολυ να μπορουσα να γυρισω τον χρονο πισω. Να μπορουσα να διορθωσω τα λαθη μου. Αν κ πιστευω οτι κ παλι θα εφευγες. Γιατι για μας να ειναι τοσο δυσκολο αυτο που για αλλους ειναι απλα αυτονοητο? Σ'αγαπαω οπως ο πιστος τον θεο του, οπως ο φυλακισμενος την ελευθερια του, οπως το σκυλι το αφεντικο του, οπως η γη την βροχη, οπως ο ουρανος τ' αστερια, οπως τα ψαρια την θαλασσα, οπως οι ανθρωποι το οξυγονο, οπως ο χαμενος την πατριδα του οπως ο θανατος την ζωη. Σ΄αγαπαω κ απλα δεν θελω φοβαμαι κ εννοειται οτι δεν θελω να φυγεις. Μονο αυτο ματια μου............