Αρχιζεις παλι να αλλάζεις. Και ολα ηταν τοσο ομορφα...Ησουν οπως ακριβως σε ηθελα. Με σκεφτοσουν με ηθελες με αγαπουσες και μου το εδειχνες. Επιτέλους αρχισαν ολα να γινονται φυσιολογικα....ΝΑΙ, ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ....Ειμασταν μαζι και ειμασταν φυσιολογικα. Τίποτα περιεργο, τιποτα αφυσικο, τιποτα δυσκολο.Αρχισαν ολα να παιρνουν τον δρομο τους....ΚΙ ΕΣΥ ΕΣΥ ΗΣΟΥΝ ΑΠΛΑ ΑΠΕΡΙΓΡΑΠΤΟΣ. Ησουν οπως δεν υπηρξες ποτε και οπως πάντα πιστευα οτι θα εισαι μια μερα. Και σημερα εισαι τοσο απομακρος κ τοσο ψυχρος και παλι αρχιζω να φοβαμαι. Φοβαμαι πως παλι θα χαθεις, παλι θα γινεις καποιος αλλος, παλι δεν θα εχω τιποτα να σου πω, παλι θα φυγεις και εγω θα προσπαθω να συνελθω....ΜΗ ΦΥΓΕΙΣ...ΜΗ ΦΥΓΕΙΣ....
Μονο αυτο εχω δυναμη να σου φωναξω. Τιποτα δεν παλευεται χωρις εσενα, μακρια απο σενα.....ΜΗ ΦΥΓΕΙΣ....................